“O raposo Renarte e o lobo Grisengrín (Roman de Renart)” é unha fascinante colección de aventuras dos séculos XII e XIII que satiriza, cunha agudeza sen igual, a sociedade feudal a través dun mundo animal vibrante e complexo. Orixinariamente escritas en lingua romance, céntranse na figura astuta do raposo Renarte. A pesar das variacións de enfoque, estilo e contido, cada relato contribúe a un corpus homoxéneo que se considera parte dunha obra única e en constante evolución.
Redactadas por autores pertencentes ao ámbito clerical, estas narracións revelan unha formación culta e unha visión crítica propia da burguesía emerxente. A obra parodia a xerarquía feudal, ridiculizando os valores cabaleirescos, épicos e cortesáns, e dirixe unha aguda crítica á cobiza do rei, á súa arbitrariedade e á explotación dos súbditos. Cunha linguaxe desinhibida que non rexeita o uso de expresións obscenas nin situacións de sexualidade explícita ou violencia, esta literatura destaca pola súa irreverencia e profundidade.
Aínda que escrita por unha pluralidade de autores, a unidade temática e estilística prevalece, creando unha obra que, malia a súa diversidade interna, mantén unha coherencia singular.
“O raposo Renarte e o lobo Grisengrín” non só entretén, senón que ofrece unha análise penetrante das estruturas sociais do seu tempo, establecéndose como unha obra clave para entendermos a sátira medieval.